Tom Brady'nin En Önemli Maçı

"I'm ready for the biggest game of my life. My mind is right. Our team is focused. Had a great week. We have a great gameplan. Watch out." 
("Hayatımın en büyük maçına hazırım. Kafam rahat. Takımımız odaklandı. Harika bir hafta geçirdik. Harika bir oyun planımız var. Seyret.") 

Tom Brady, SB49 öncesi, eski takım arkadaşı Rodney Harrison'a attığı mesaja bunu yazmış. Altıncı kez SB finaline çıkan birinin neden bu maçı bu kadar önemsediğini anlıyorsanız Brady'nin kim olduğunu çözmüşsünüz demektir. Anlamadıysanız bir önceki yazıma koyduğum resimaltını tekrar ederek devam edeyim: "Üç Super Bowl yüzüğüm, bankada 130 milyon dolarım ve Gisele gibi manitam var ama hala sadece top oynamak istiyorum. Benim adım Tom Brady". 

15 yıllık istikrar: Tom Brady, Robert Kraft ve Bill Belichick.

New England Patriots'un mucizevi bir şekilde kazandığı dördüncü Lombardi Kupası'ndan akılda kalan en önemli an çaylak bek Malcolm Butler'ın son saniyede topu kaparak Seattle TD'ını önlemesi ve Patriots'un şampiyon olması (Blog Komiseri Savaş Bey bu oyun hakkında ayrıca bir yazı yazıyor). Ama maçın o ana gelmesini sağlayan başka biri vardı. İlk yarıda, affedilmez bir INT atıp Patriots'un domine ettiği yarının 14-14 bitmesine neden olan Tom Brady. 3Q'da bir INT daha atınca, maçın son devresi başlarken ben dahil herkes Seahawks'ın işi bitirdiğini düşünmeye başlamıştı. 

Patriots CB Malcolm Butler tarihe geçen INT'i yapıyor

Ama işte büyük oyuncu, büyük karakter bu gibi anlarda ortaya çıkıyor. Patriots kaybetseydi, Brady yedi senede üç SB'da yenilen, kritik anlarda performans ortaya koyamayan, yaşlı bir QB olarak anılacaktı. Tüm kariyerini gölgeleyecek başarısız bir maçın sonunda, her tür olumsuz sıfat üstüne yapışmak üzereyken soğukkanlılığını korumak, paniğin aklını sarmasına izin vermemek, işine daha da yoğunlaşarak mükemmelleşmek ancak özel insanların -ve özel durumlarda- yapabileceği bir şey. Maalesef formülü yok. Ama o tipi hem spor hem de hayatta görmüşsünüzdür. Kriz anlarında, her şey kötü giderken, kakafoninin ortasında bir Bach ezgisi gibi belirir. Bağırıp çağırmaz. Sakindir. Az konuşur ama söyledikleriyle sükuneti size de geçer. Kişide onu takip etme isteği yaratır. Sonra döner kendi işini yapmaya başlar. Ona bakıp siz de kendi işinizi yaparsınız ve sorun hal yoluna girer. O işte liderdir. Tarifi yoktur. Yaz aylarında değil, fırtınada ortaya çıkar. Herkes işini yaparken gözükmez, işler bozulduğundaysa sahne ışıkları otomatik olarak ona döner. Bunun farkına bile varmaz. Yürümeye başlar ve eğer onun bastığı yerlere basarsanız bataklıktan çıkacağınızı bilirsiniz. Bilmezsiniz ama hissedersiniz.

Brady SB49'un son 15 dakikasında buydu. Pats 10 sayı gerideyken topu aldı, 13/15 pas isabeti, 124 yd ve 2 TD ile skoru bir anda 28-24'e getirdi. Elbette savunmanın Seahawks'a şans vermemesi, hücum taktiğinin mükemmel kurgulanmış olması da bu başarıda etken oldu. Ama Brady'nin takımda o inancı yaratması önemliydi. İlk Patriots TD'ını yapan Brandon LaFell, Brady'nin son çeyrek başlarken söylediklerini aktarıyor: "(...) Hey man, do your job*. When I throw you the ball, make a play for me. I’m going to give you the ball in space. I’m not going to throw you into no blow-up shots. Get the ball, get upfield, protect the ball, make every play so we can go ahead and win this game."
(İşini yap hocam. Sana topu attığımda, benim için bir oyun yap. Topu sana boş durumda vereceğim, Darbe alacağın şekilde atmayacağım pası. Topu al, ileri koş, topu koru, her oyunu bitir ki öne geçip bu maçı kazanalım) 

İşte beyler, durumlar böyleyken böyle...

Maçın ardından, Tom Brady'nin gelmiş geçmiş en büyük QB olup olmadığı tartışması başladı. Brady oyun kurucu pozisyonunda tüm SB rekorlarını kırmış durumda: En çok final oynayan, en çok kazanan (Montana ve T.Bradshaw ile beraber), en çok isabetli pas atan, en çok pas yd'ı kazanan, en çok TD atan, vs vs. Super Bowl tarihinin en başarılı QB'i oldu. Ayrıca oynadığı 21 playoff maçıyla da lider. Bu senenin başına kadar gerisinde gösterildiği Peyton Manning'den daha iyi olduğunu kanıtladı. Karşılaştırıldığı sadece Joe Montana kaldı. 

Brady baba olduktan sonra  ilk kez SB kazandı

Brady, yukarıda linkini verdiğim eski yazıda anlattığım gibi orta yetenekli ama çok çalışkan, hırslı ve kararlı bir insan. 2004'de üçüncü kez şampiyon olduktan sonra bu başarıyı kanıksamış, her sene kazanacağını sanmıştı. Ama sonraki on sene boyunca, iki kez AFC finalinde, iki kez de SB'da yenilince kariyerinin başındaki o dört yılda yaşadıklarının nasıl bir imtiyaz olduğunu farkedip o mutluluğa tekrar ulaşmak için herşeyi yapan biri (bunun içine kuralları çiğnemek dahil mi 2-3 haftaya belli olur). Bu yüzden yazının başındaki mesajında hayatımın en büyük maçı diyordu. 10 yıl arayla Super Bowl kazanmak kalıcılığın, tutarılılığın, oyununu hep üst düzeyde tutmuş olmanın nişanıydı. Brady ve Patriots bunu başardı, bize de alkışlamak düşüyor.

*:"Do your job" Bill Belichick'in son iki seneki sloganıdır. Mealen: "Sen işini yap kardeşim, başka şeye kafanı yorma. Sen işini yaparsan, herkes kendi işini "doğru" yaparsa maçı alırız". Memleketimizde bu felsefe "Herkeş kendi evinin önünü süpürse sokaklar tertemiz olur" şeklinde formüle edilmiştir ve evlerin temiz, sokakların pis olmasının başlıca sebebidir. 

Tarafsız spor yazımız burada bitti. 
.
.
.
.
.

Taraflı spor yazımız başlıyor:

Lan Seattle nassı koduk ama??!! Çok acı oldu de mi? Sen 1 yd'a kadar gel sonra şiş!! Ehe ehe! Sherman'cığım! Arifeyi gördün ama sonra bayramı değil Butler'ı gördün he mi? Kameralara elinle gösterdiğin "24" ne olacak şimdi? Skorla mı Revis'le mi dalga geçiyordun acaba? Dirsek ameliyatı olacakmışsın, geçmiş olsun canım. Cerraha rica et o parmaklarını da 6 aylığına bir yerine monte etsin e mi bebişim?!  Alttaki resme baktıkça seni hatırlayacağım tontişim. Yengemle bebeği öperim. Allah analı babalı büyütsün, ellerimle ördüğüm Patriots zıbınını gönderiyorum. Güle güle giysin. 

Richard Sherman yıllar sonra ebesini ilk kez görüyor...